Δεν επέλεξε τυχαία το σημείο για να τραγουδήσει το γνωστό τραγούδι η Καλυμνιά καλλιτέχνης, αφού από το ψήλωμα του Κάστρου της Χρυσοχεριάς, φαίνεται όλο το λιμάνι του νησιού, στο οποίο έμπαιναν τα σφουγγαράδικα καϊκια μετά το μακρύ ταξίδι και έτρεχε ο κόσμος μέσα σε κωδωνοκρουσίες να υποδεχτούν τους σφουγγαράδες.
“Η μηχανή ‘ναι η μάνα μου
η ρόδα η αδεφή μου
και στον κολαουζέρι μου
κρέμεται η ζωή μου”
Τα τραγούδια της θάλασσας, είναι βιώματα που αποκομίζουν οι άνθρωποι της αρμύρας από την εμεπιρία τους, όμως αυτά που αναφέρονται στη “σφουγγαροσύνη” είναι λαϊκά δρώμενα, αποσπάσματα βγαλμένα από αρχαία τραγωδία, με την “κάθαρση” να έρχεται “στα καλοσωρίσματα, που ‘ναι χαρά μεγάλη”, αλλά ταυτόχρονα και απέραντος πόνος και μακρύ πένθος. Η Καλυμνιά μάνα, γυναίκα, αδερφή, έστεκε στα ψηλώματα του νησιού την εποχή του γυρισμού των σφουγγαράδων,μετρώντας τις μέρες με τις εορτές που σηματοδοτούσαν το τέλος της τραγικής αναμονής. Άλλες γεμάτες χαρά σφιχταγγάλιαζαν τους δικούς τους και άλλες έβαζαν το μαύρο τσεμπέρι, αφού ο χάρος δεν άφησε τους αγαπημένους τους, να πατήσουν το πόδι τους στο νησί.
Η Καίτη Κουλλιά, πήρε την κιθάρα της, ανέβηκε στο ψήλωμα του αρχαίου Κάστρου και συνόδευσε με τις νότες το συγκλονιστικό αυτό δρώμενο, με φόντο το λιμάνι του νησιού, στο οποίο εκτυλίχτηκε όλη η ιστορία του τόπου, τόσο στον αποχαιρετισμό, μετά το Πάσχα, όσο και στην επιστροφή και σε κάθε του γωνιά ηχούν ακόμα γυναικείες φωνές, χαρούμενες αλλά και μοιρολόγια, που στοιχειώνουν την τραγική αλλά και γεμάτη περηφάνια και λεβεντιά μοίρα αυτού του τόπου και είναι στοιχεία που κυλούν μέσα στις φλέβες της, καθορίζουν την ύπαρξή της και την όλη την καλλιτεχνική πορεία της Καλυμνιάς δημιουργού.
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
