«Μπορείς πολύ εύκολα ν΄αποκτήσεις πέντε αρετές: την καλοσύνη, την μεγαλοψυχία, την γενναιοδωρία, την εντιμότητα, ακόμα και την σοφία, αν υπερνικάς μέσα σου μόνο ένα ελάττωμα: την απληστία». Βέκσιν Ν.
Γράφει ο Παναγιώτης Γιαμαίος, συντ. εκπαιδευτικός
Σήμερα -22/12/2022 – και στις βραδινές ειδήσεις των 8:00, ανακοινώθηκε επισήμως ότι παρατείνεται η φυλάκιση της κ. Καϊλή στις φυλακές του Βελγίου για ένα μήνα, προκειμένου να προχωρήσουν οι έρευνες για το σκάνδαλο του Katar gate, που συγκλονίζει την Ευρώπη αλλά και τη χώρα μας.
Η κυρία Καϊλή έφθασε στα ύπατα αξιώματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τιμήθηκε, αρχικά, από τους Έλληνες ψηφοφόρους, κατέκτησε θέση Ευρωβουλευτή, και στη συνέχεια τοποθετήθηκε στη θέση της Αντιπροέδρου. Εκπροσωπούσε την πατρίδα μας, γινόταν η φωνή της, σήκωνε στους ώμους της από τη θέση της την τιμή και την αξιοπρέπειά της. Πόσο μεγαλύτερη ικανοποίηση πρέπει να νιώσει ένας θνητός για να αισθανθεί γεμάτος, πεπληρωμένος, ευτυχισμένος, δικαιωμένος, ευλογημένος;
Συνθήκες εργασίας ιδανικές, περιβάλλον μοναδικής πολυτέλειας, λαμπερά σαλόνια κι αίθουσες συνεδριάσεων, ταξίδια πληρωμένα, προνόμια και παροχές και μηνιαίες αποδοχές όσες είναι δύο χρονιάτικα ενός εργαζόμενου…κορόιδου που την έστειλε με την ψήφο του ως αντιπρόσωπό του στην Ευρωβουλή. Κι όμως! Αυτά δε φτάνουν. Αλλού είναι η ουσία. Στο ζεστό χρήμα από τους εμίρηδες του Κατάρ. Στις δεσμίδες των χαρτονομισμάτων στις βαλίτσες και στις σακούλες, δίπλα στις πιπίλες και στα μπιμπερό του μωρού. Κι ο πολύξερος δικηγόρος της στην Ελλάδα, που περιμένει κι αυτός με τη σειρά του μια παχυλή αμοιβή, να δηλώνει στεντόρεια: Η κ. Καϊλή δε γνωρίζει τίποτα για την ύπαρξη της βαλίτσας με τα μετρητά. Είναι αθώα!!!
Κυρία Καϊλή, ο παππούς μας Αριστοτέλης είπε: «Η πενία πολλών εστίν ενδεής, η δ΄απληστία πάντων». Η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων.
Αυτή η εξέλιξη έχει και την ανθρώπινη πλευρά της. Γιατί να πληρώσει αυτό το βρέφος των δύο ετών τόσο ακριβά τα καμώματα των γονιών του; Τι …προίκα θα λάβει αργότερα αυτό το παιδί απ΄αυτούς που το φέρανε στον κόσμο;
Πέρα από το κακό που προκάλεσε η κ. Καϊλή στη χώρα, έβλαψε ανεπανόρθωτα με την απληστία της και τον εαυτό της. Γιατί, όπως είπε και ο Stefan Zweig (Αυστριακός συγγραφέας): «Αυτός που είναι στην ευτυχία μόνος του, θα είναι και στη δυστυχία μόνος του…».
Ερώτημα: Είναι μόνο η κ. Καϊλή; Δυστυχώς τα τρωκτικά του δημόσιου βίου είναι πολλά, αλλά ελίσσονται κρυπτόμενα. Οι Πάτσηδες, τα λαμόγια του «άσπρου γιακά», είναι παντού. Ο ατσαλάκωτος κ. Αβραμόπουλος (τ. επίτροπος της Ε.Ε.) συμμετείχε «νόμιμα» σε αμαρτωλή ΜΚΟ. Η ετήσια αμοιβή του-χωρίς να κάνει κάτι- ήταν 60.000 €, όσα 6 χρονιάτικα κάποιου υπαλλήλου. Αυτό ήταν συμπληρωματικό εισόδημα, αφού το νόμιμο από την Ένωση ήταν θηριώδες. Την ώρα που το 70% των Ελλήνων συμπιέζεται, συνθλίβεται οικονομικά και μετρά ακόμη και το λεπτό στις καθημερινές του δαπάνες, οι πολιτικοί του ταγοί μιλάνε για χιλιάρικα σαν να ΄ναι πετσετάκια!
Όσο για τη λαλίστατη κ. Σπυράκη, που μπήκε κι αυτή στο κάδρο των ασυνεπών και υπόπτων, φέρει ακεραία την ευθύνη των πράξεων και των παραλήψεών της. Δικαιολογίες σε τέτοιες υψηλές θέσεις από πρόσωπα που εκπροσωπούν τη χώρα σε κορυφαία διεθνή όργανα δε χωρούν. Οι παραβάτες πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά, για να μην τολμούν οι διάδοχοί τους να πράττουν τα ίδια.
Δυόμισι χιλιάδες χρόνια πίσω, στη γενέτειρα της Δημοκρατίας, την Αθήνα, όλα αυτά είχαν προβλεφτεί. Η επιλογή των Αθηναίων που θα θήτευαν στη Βουλή των Πεντακοσίων περνούσε από εξονυχιστικό έλεγχο, έτσι ώστε να υπηρετούν την Πόλη-Κράτος οι καλύτεροι, οι ενάρετοι. Η θητεία τους ήταν μονοετής, η αμοιβή πενιχρή και η τιμωρία μετά από κάποια παράβαση εξουθενωτική. Ο Κλεισθένης, ο πατέρας του δημοκρατικού πολιτεύματος, τόνιζε ότι σε μια κυβέρνηση η ευθύνη είναι συλλογική. Δεν παύει όμως να είναι και ατομική. Υπάρχει εξατομίκευση της ευθύνης. Γι΄αυτό και εισήγαγε το θεσμό του εξοστρακισμού. Έδινε τη δυνατότητα στους πολίτες της Πόλης να αποβάλλουν, να εξορίζουν τους ανίκανους κι επικίνδυνους για τη Δημοκρατία τους Βουλευτές. Η εξορία ήταν αρχικά δεκαετής και αργότερα πενταετής.
Δυσκολεύομαι να βρω επίλογο. Καταλληλότερος για την περίσταση θαρρώ πως είναι δύο αποφθέγματα. Το πρώτο είναι του εθνικού μας ποιητή, του Διονυσίου Σολωμού, που έγραψε:
«Δυστυχισμένε μου λαέ κι αγαπημένε,
πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε».
Το δεύτερο του Καρλ Κράους, (Αυστριακού συγγραφέα) που έγραψε: «Τα λόγια είναι φτηνά-εκτός αν τα λένε στη Βουλή και τότε μας κοστίζουν ακριβά».
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Κάλυμνος, 22 Δεκεμβρίου 2022
