Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί την Πέμπτη 2/6 στον Πρόδρομο Χώρας 1μ.μ. και ταφή στη Λιμνιώτισσα.
‘Έφυγε” σήμερα από τη ζωή ο Βασίλης Γαλουζής, ένας άνθρωπος απλός και καθημερινός, ένας βιοπαλαιστής, που αγωνίστηκε για να στηρίξει την οικογένειά του και κυρίως τα παιδιά του, πηγαίνοντας να βρει την σχεδόν 60 χρόνια σύντροφό του Μαρία, για να συνεχίσουν την κοινή τους πορεία, που ήταν γεμάτη μόχθο για την επιβίωση, αλλά και χαρές από την όμορφη οικογένεια που μαζί δημιούργησαν και στήριηαν μέχρι τέλος.
Ο Αποχαιρετισμός στον εκλιπόντα πατέρα, από τον γιο του Μιχάλη, καθηγητή μαθηματικό, που υπηρετεί εδώ και χρόνια σε σχολεία στην Βέροια, αποδίδει τα συναισθήματα των παιδιών του αλλά και τον αγώνα μιας γενιάς, που αφιερώθηκε στην βιοπάλη, με ένα και μόνο στόχο, να έχουν οι επόμενες γενιές μια καλύτερη ζωή.
Καλό ταξίδι θείε Βασίλη, σιγά σιγά “αδειάζει το Χωριό, οι γειτονιές ερημώνουν, φεύγουν οι τελευταίες γενιές και οι νέοι είναι όλο και λιγότεροι.
“Καλό Ταξίδι Πατέρα μας!
Αποκαμωμένος, δίνει ένα σάλτο και βγαίνει από την βάρκα του. Έχει πια εξαντληθεί. Ώρες πολλές τραβά αδιάκοπο κουπί. Να φθάσει θέλει στο απέναντι νησάκι. Ένας ψαρότοπος καλός. Ξέρει ότι θα είναι και το τελευταίο του ψάρεμα. Δένει την βάρκα, το «Μαράκι» σε ένα κορμό μιας αλμύρας. Έχει ακόμα χρόνο. Ας ξεκουραστεί λίγο. Στη απλόχερη σκιά της αλμύρας ξαπλώνει, αποκοιμιέται ήρεμα και ονειρεύεται το ταξίδι της ζωής του.
«Γαλουζής Βασίλειος του Μιχαήλ. Γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου του 1938. Στο Βαθύ Καλύμνου. Περιοχή Κλαστάνι, μέσα σε μια σπηλιά. Τελευταίο παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας. Μένει ορφανός από την ηλικία των 2 ετών. Για κάποιο μικρό διάστημα έμειναν ως οικογένεια, στο χωριό αλλά τελικά καταλήγουν στο Βαθύ όπου η μητέρα του Καλοτίνα γίνεται επιστάτρια στο Δημοτικό σχολείο του Βαθύ. Περνάει όλα του τα εφηβικά χρόνια ως παραγιός στα περβόλια των προυχόντων του Βαθύ. Εκεί βιώνει τα πρώτα δείγματα εκμετάλλευσης.
Στα 20 του φεύγει για Αυστραλία. Μελβούρνη. Εκεί σχεδόν 15 χρόνια μεταλλεργάτης στο ίδιο εργοστάσιο Steel Company of Australia. Στην ίδια θέση. Στην τήξη μετάλλου. Τον τιμούν ως ένα από τους πιο αποδοτικούς εργάτες. Άλλωστε το κεφάλαιο «τιμά» όσους εργάτες παράγουν αυξημένα κέρδη. Εκεί στο λιμάνι της Μελβούρνης «παρέλαβε» την επί δεκαετίες σύζυγο του Μαρία, ως υποψήφια νύμφη.
1973 επιστροφή στην Ελλάδα. Εργασίες σκληρές. Τσιμεντόλιθους, άνοιγμα βόθρων με την τσάπα, οικοδομή, ξανά στην εξόρυξη ουρανίου στο Ντάργουιν της Αυστραλίας, σκουπιδιάρης για 20 περίπου χρόνια και στο τέλος εισπράκτορας στα λεωφορεία του Δήμου. Μια ζωή με αφάνταστα σκληρές δουλειές για να προσφέρει όσο μπορούσε στην οικογένεια του. Στην Αγαπημένη του σύζυγο Μαρία και στα τρία παιδιά του Μιχαήλ, Πέτρο και Ευδοκία.
Σπούδασε και τα τρία παιδιά. Μαθηματικός-Δάσκαλος-Οικονομολόγος.
Ο Γαλουζής Βασίλειος του Μιχαήλ υπήρξε ένας ήσυχος και καθημερινός Άνθρωπος. Γεννήθηκε ως κολλήγος και έφθασε να είναι ένας εργάτης. Δεν ασχολήθηκε ποτέ με την πολιτική αλλά γνώριζε πολύ καλά ότι η ταξική του θέση, δηλαδή εκείνη του εργάτη δεν μπορεί ποτέ να είναι με τα κόμματα του κεφαλαίου. Ψήφιζε σταθερά το ΚΚΕ.Δυστυχώς χρόνια προβλήματα υγείας έχουν καταβάλλει τον οργανισμό του. Μετά τον περσινό θάνατο της Μητέρας μας, η υγεία του επιδεινώθηκε ραγδαία.»
Γαλουζή Βασίλειε του Μιχαήλ, κοιμήσου ήσυχος.Καλό ταξίδι Πατέρα μας…“
