Στις γειτονίες της Καλύμνου ξεχύθηκαν τα παιδιά παραμονή της Αναλήψεως, τραγουδώντας ρυθμικά το “Αναλήβεται ο Χριστός, αναλήβομαι κι εγώ…”, με αναμμένες δάδες και κάνοντας πολύ … θόρυβο.
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
Για την ιδιαίτερη αυτή ημέρα, γράφει η φίλη της σελίδας, Ευδοκία Βουβάλη, μέλος της Πολιτιστικής Ομάδας “Αρχιπέλαγος”:
“Αναλήβεται ο Χριστός, αναλήβομαι κι εγώ…”
Σαράντα ημέρες πέρασαν από την Ανάσταση ως την Ανάληψη του Χριστού. H Πέμπτη της Αναλήψεως είναι η ημέρα που ψάλλεται για τελευταία φορά το «Χριστός Ανέστη» στην Εκκλησία.
Είναι ο κύκλος του Πάσχα που κλείνει. Σε όποιο σπίτι έμειναν δάφνες, λουλούδια από το Πάσχα πρέπει να καούν. Κι αν καιροφυλακτήσει τα μεσάνυχτα ο πιστός, θα δει τους ουρανούς που ανοίγουν για να περάσει ο Χριστός. «Όσοι είναι καθαροί, ξαγρυπνούν τη νύχτα, να δουν τον Χριστό που «αναλήφεται». Οι άξιοι βλέπουν ένα φως, που ανεβαίνει στον ουρανό…».
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
Έτσι περιγράφει ο , Δημήτριος Λουκάτος στα«Πασχαλινά και της Ανοιξης», στο κεφάλαιο που ο αείμνηστος καθηγητής αναφέρεται στην «Πέμπτη της Αναλήψεως». Είναι, ακόμη, η ημέρα που οι ψυχές των νεκρών, ακόμα και των αμαρτωλών που ήταν στην Κόλαση και από την ημέρα του Πάσχα, της Ανάστασης, ήταν ελεύθερες να κυκλοφορούν στη γη, ανάμεσα στους ζωντανούς και τους οικείους τους, με την Ανάληψη του Χριστού πρέπει να γυρίσουν στον τόπο τους.
Είναι πικραμένες γι’ αυτό, αλλά οι δικοί τους τις βοηθούν να βρουν ήσυχα και με ευχαρίστηση τον δρόμο τους. Πάνε στα νεκροταφεία και ανάβουν κεριά στους τάφους και στα χωριά συγκεντρώνονται οι γείτονες στα σπίτια των ανθρώπων που έχουν νεκρούς και κάθονται σιωπηλοί με τα κεριά στο χέρι, ανάβουν κεριά στα παράθυρα, φτιάχνουν κόλλυβα και πίτες και μοιράζουν φαγώσιμα, κάνουν φιλανθρωπίες, για τη συγχώρηση και ανάπαυση των νεκρών τους.
Στην Κάλυμνο, στα Δωδεκάνησα είναι πιό “ζωντανά” τα πράγματα !
Τα “πιτσιρίκια” στις γειτονιές, εφοδιάζονται με τετζερέδια με τα καπάκια τους, ή με τενεκέδες που χτυπούν ρυθμικά με κάποιο ξύλο, τραγουδώντας στις γειτονιές :
“Αναλήβετ’ ο Χριστός, αναλήβομαι κι εγώ,
για την πίστη των Εβραίων
και τους καίω τα μουστάκια τους και τα παραγένια τους” !!!
Κρατούν στα χέρια τους, τα κεριά της Λαμπρής αναμμένα, ή ένα ξύλο με τενεκεδάκι στην άκρη , σαν φαναράκι “για να φωτίζουν στον Χριστό, τον δρόμο προς τον ουρανό”
