Επί προσωπικού: Έχει περάσει μια εβδομάδα από την πολυσυζητημένη συνέντευξη του Στέφανου Κασσελάκη και τώρα που καταλάγιασε όλη αυτή η φασαρία, έχω να κάνω κάποιες διαπιστώσεις.
Μετά από 34 χρόνια στη δημοσιογραφίας, όσο κι αν νομίζεις ότι τίποτα δεν μπορεί πια να σε εκπλήξει, τίποτα δεν σε προετοιμάζει για να δεχθείς απαθής ένα πρωτοφανές κύμα μίσους και χυδαιότητας, μια προσπάθεια δολοφονίας χαρακτήρα όπως αυτά που υπέστην όλες αυτές τις μέρες.
Και δεν εννοώ τα ανώνυμα κομματικά τρολς του διαδικτύου που έδωσαν ρέστα. Μιας «Αριστεράς» που – ενώ με πολύ ναρκισσισμό θεωρεί ότι την διακρίνει το «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι των υπολοίπων, υιοθετεί τις πιο κατάπτυστες μορφές αυριανισμού και τις ανεβάζει σε νέα επίπεδα χυδαιότητας. Αυτά τα περιμένεις. Είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι.
Το εντυπωσιακό είναι, πόσοι πολλοί «κανονικοί», συνηθισμένοι άνθρωποι, που έχουν μεταφέρει τη ζωή τους μέσα στα social media, σπεύδουν άκριτα να ενισχύσουν κάθε ρητορική μίσους, να ενταχθούν στις ορδές των haters , χωρίς να γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, χωρίς να έχουν ιδέα των πραγματικών δεδομένων, αλλά ούτε και τους ενδιαφέρει να μάθουν. Υιοθετούν το μίσος, το ενισχύουν, το αναπαράγουν. Άλλων επιστημών αντικείμενο είναι να εξετάσουν ποια προσωπικά αδιέξοδα, συμπλέγματα κλπ οδηγούν σε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές, με την ασφάλεια που προσφέρει το πληκτρολόγιο. Κοινωνιολογία, Ψυχολογία, Ψυχιατρική κλπ κλπ.
Αυτό όμως που μπορώ ως διαπίστωση να αναφέρω είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πιο χυδαίων, των πιο υβριστικών, των πιο αισχρών μηνυμάτων και σχολίων στα social media, που αφορούσαν το πρόσωπό μου και τη δουλειά μου, έγιναν από γυναίκες! Σε ποσοστό 7 στα 10! Γυναίκες που δεν με γνωρίζουν και δεν τις γνωρίζω.
Στον Στέφανο Κασσελάκη και στα όσα μου καταλόγισε για να δικαιολογήσει την κακή εμφάνισή του στην εκπομπή μου, απάντησα ότι δεν χρειάζεται κανένας «δάκτυλος Μαξίμου» για να εκτεθεί. Τα καταφέρνει μια χαρά και μόνος του.
Σε όλες εκείνες που χωρίς να με γνωρίζουν εκτόνωσαν πάνω μου τα χειρότερα ένστικτά τους και τα απωθημένα τους, θα πω κάτι ανάλογο. Επιβεβαίωσαν τη «φήμη» ότι ο χειρότερος εχθρός των γυναικών είναι οι γυναίκες. Δεν έχουμε ανάγκη τους άντρες για να μας προσβάλουν, να μας μειώσουν ή να μας απαξιώσουν. Τα καταφέρνουμε μια χαρά και μόνες μας…
Με εξαίρεση φυσικά, ελάχιστες καλές φίλες και συναδέλφους όπως η Νατάσα Ράγιου, που έδωσε προσωπική, γενναία μάχη και από την εκπομπή της και στα social media, μοναδικό ανάχωμα στη χυδαιότητα, τη συκοφαντία, τη διαστρέβλωση, την ψευδολογία. Μάχη ανοιχτή, χωρίς φόβο ότι “θα πάρει θέση”. Η Νατάσα ήταν η εξαίρεση στον κανόνα της στάσης του τύπου “είμαστε μαζί σου αλλά ξέρεις, δεν θέλουμε να στοχοποιηθούμε”.
Δικαίωμα της καθεμιάς από μας να επιλέγει να αυτολογοκριθεί για να μην στοχοποιηθεί. Θέλει γενναιότητα να εκτεθείς στο αδηφάγο φιλοθεάμον κοινό. Αλλά, όλες μας, εν τέλει, είμαστε οι επιλογές μας και μέσα από αυτές είτε διαιωνίζουμε είτε καταρρίπτουμε τα σε βάρος μας στερεότυπα.
