Πώς μπορεί ένας μικρός σκορπιός πλασμένος από λιωμένα κεριά στα μανουάλια μιας εκκλησίας να φέρει στην επιφάνεια τις καλλιτεχνικές κλίσεις ενός μικρού παιδιού; Και πώς αυτοί οι πρώτοι παιδικοί πειραματισμοί προδίκασαν μια λαμπρή πορεία στην τέχνη της γλυπτικής; Σε αυτά και σε άλλα πολλά ερωτήματα βρήκαμε απαντήσεις στο καλλιτεχνικό εργαστήριο του γλύπτη Σακελλάρη Κουτούζη, που επισκεφτήκαμε με μαθητές της Α΄ και Β΄γυμνασίου την προηγούμενη Πέμπτη.
Μπαίνοντας στον χώρο, βρεθήκαμε ανάμεσα σε δεκάδες αγάλματα και αγαλματίδια, άλλα γύψινα και άλλα μπρούτζινα, προτομές και προπλάσματα και μας εντυπωσίασε το γεγονός ότι ούτε μια στιγμή δεν μας έδωσαν την εντύπωση ενός άψυχου υλικού με ανθρώπινη μορφή- το αντίθετο: ήταν σαν να βλέπαμε αληθινούς, ζωντανούς ανθρώπους σε γύψινη ή μεταλλική μορφή. Γιατί το μεγάλο ταλέντο του κ. Κουτούζη δεν βρίσκεται μόνο στην τεχνική, αλλά κυρίως στην ψυχή που βάζει στα έργα του: όλες οι μορφές αποτυπώνουν την ψυχοσύνθεση και τα συναισθήματα των προσώπων που απεικονίζουν, την περηφάνια στο βλέμμα του σφουγγαρά, την τρυφερότητα και την γλυκύτητα μιας μάνας, την στωικότητα και την σοφία των χρόνων στο χαμόγελο ενός γέροντα, τον κάματο στο σκαμμένο πρόσωπο ενός ψαρά, την πνευματικότητα στο πρόσωπο ενός ιερέα.
Πρόσωπα που έσταζαν θαλασσινή αλμύρα, βγαλμένα μέσα από την παράδοση και την καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων του νησιού. Ο κ. Κουτούζης μας εξήγησε όλη την επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία κατασκευής ενός γλυπτού από μπρούτζο, με την αρχαία ελληνική διαδικασία που είναι γνωστή ως “η μέθοδος του χαμένου κεριού” και εφαρμόζεται σχεδόν απαράλλαχτη μέχρι σήμερα.
Ο συμπατριώτης μας κ. Κουτούζης εκτός από ταλαντούχος καλλιτέχνης είναι και ένας πολύ γλυκός και ταπεινόφρων άνθρωπος, αφού ο ίδιος δεν θέλησε να κάνει καμιά αναφορά στις μεγάλες καλλιτεχνκές διακρίσεις που έχει πετύχει έξω από τα σύνορα της χώρας μας, σε Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία μέχρι και…την Κίνα, όπου τρεις φορές επιλέχτηκε να εκπροσωπήσει την χώρα μας σε διεθνές φεστιβάλ γλυπτικής, όπου έιχε να συναγωνιστεί γλύπτες από ολόκληρο τον κόσμο!
Τον ευχαριστούμε θερμά που δέχτηκε να μας ξεναγήσει στο εργαστήριό του και του ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχίσει να είναι τόσο δημιουργικός, ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε και νέα έργα του!
