To ξάφνιασμα του εορταστικού τριημέρου που αφιερώθηκε στην επέτειο της Ναυμαχίας του Γέροντα κατέδειξε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πόσο μεγάλη αξία έχει για μια οποιαδήποτε Αρχή να ακούει και να ζυμώνει οργανωτικά κάποιες όμορφες ιδέες και προβληματισμούς των Δημοτών.
Γράφει ο Γιώργος Κουλιανός, Εκπαιδευτικός – Λογοτέχνης
Ο ενστερνισμός και η αποδοχή εκ μέρους του Δήμου της προ μηνών πρότασής μου για ανέγερση ανδριάντα του Α. Μιαούλη στο νησί όπου πλησίον του ναυμάχησε και στο οποίο πάτησε, αλλά και η υιοθέτηση του σκεπτικού μου για ένταξη της εκδήλωσης στο πρόγραμμα της Επιτροπής που συστάθηκε για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση ήταν μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη για εμένα. Να σημειώσω δε, με κάποια πίκρα βέβαια, ότι όσες προτάσεις είχα κάνει στο παρελθόν για διάφορα θέματα – μεταξύ άλλων και η αναβίωση του περίφημου «Ποκινήματος»- στους εκάστοτε δημάρχους που πέρασαν από το Δημαρχιακό Μέγαρο έπεφταν σε απύθμενο πηγάδι…
Εδώ λοιπόν είχαμε μια σπουδαία κινητοποίηση, μια γόνιμη ως φαίνεται και συστηματική εργασία και, ασφαλώς, το αξιόλογο αποτέλεσμα – το οποίο έφερε και μια πολιτική σύμπνοια ( ουσιαστική ή φαινομενική, πρόσκαιρη ή διαρκής το μέλλον θα δείξει ) – επισφραγίστηκε με την άφιξη και παρουσία υψηλών προσκεκλημένων. Ήταν ένα αποτέλεσμα που οπωσδήποτε δικαίωσε και εμπνευστή αλλά και αυτούς που αγκάλιασαν την ιδέα του.
Μια μικρή «σπίθα» – η ιδέα του ανδριάντα – άναψε, όπως φάνηκε στο οργανωτικό κομμάτι και στη μαζική συμμετοχή, μια μεγάλη φωτιά αυτοπεποίθησης κι αισιοδοξίας, αφού έφερε επιτέλους την πολυπόθητη συνεργασία! Αυτή τη συνεργασία και τη σύμπνοια κυρίως είχα στο μυαλό μου όταν είχα προτείνει προ ετών την αναβίωση του «Ποκινήματος». Στο χέρι μας είναι τώρα να την κρατήσουμε αναμμένη.
Μιας και δημιουργείται λοιπόν, ή έτσι φαίνεται, ένα «πρόπλασμα» επαφής ανάμεσα στον Δήμο και τον Δημότη, δράττομαι της ευκαιρίας να επαναδιατυπώσω κάτι που σκέφτηκα και υποστηρίζω εδώ και τρία χρόνια περίπου. Τώρα μάλιστα αφορμή μου δίνει ο υπέροχος ΜΙαούλης του Σακελλάρη Κουτούζη και η «ανάγκη» του να πάρει τη θέση που του αξίζει στο νησί.
Θεωρώ λοιπόν ότι έχει ωριμάσει η στιγμή να συζητήσουμε το ζήτημα της νέας, να το πω «επικαιροποιημένης», με βάση τις ανάγκες (χρηστικές, πληθυσμιακές και άλλες) που δημιουργούνται, ανάπλαση της παραλιακής μας ζώνης. Η κάλυψη της θαλάσσιας ζώνης ή αλλιώς η προέκταση της χερσαίας ζώνης από το Επαρχείο ως το ξενοδοχείο Ολυμπίτη, με παράλληλη διαμόρφωση της νέας παραλιακής, στην απέναντι πλευρά, σε χώρο υποδοχής των μεγάλων σκαφών φαντάζει στην εκτίμησή μου ως επιτακτική ανάγκη.
Σε αυτή τη νέα διευρυμένη κι εντυπωσιακή πλατεία ( ναι αυτή είναι πλατεία!) θα βρει περίοπτη θέση το νέο άγαλμα. Θα δημιουργηθεί όμως κι ένας γενναίος ζωτικός χώρος, όπου θα μπορούσαμε, ας πούμε, να φιλοξενήσουμε μια παιδική χαρά για τα παιδιά (;), έναν επιτέλους οριοθετημένο χώρο για τα μηχανάκια(;), θα μπορούσαμε επίσης να κάνουμε μια νέα πιο λειτουργική χάραξη της παραλιακής οδού(;) κι επιτέλους να δημιουργήσουμε μια ζώνη πλάι στη θάλασσα που θα απολαμβάνουν οι θαμώνες των μαγαζιών εστίασης της παραλιακής, και η οποία θα μπορούσε να διαχωρίζεται με μια όμορφη πυκνή δεντροστοιχία από τον δρόμο(;). Ασφαλώς, θα μπορούσε να προβλεφτεί κι επιπλέον πράσινο, όχι μόνο εδώ, αλλά και στην άλλη πλευρά της παραλιακής, καθώς και στη Νέα Παραλία, όπου οι τόνοι τσιμέντου που έπεσαν αβασάνιστα αυξάνουν σημαντικά το θερμοκρασιακό ισοζύγιο της περιοχής. Παρέθεσα κάποιες από τις ιδέες μου. Ασφαλώς οι μελετητές, το Δημ. συμβούλιο και η δημόσια διαβούλευση μπορούν να εμπλουτίσουν τον κατάλογο.
Θα είναι ένα σχέδιο συνολικής ανάπλασης, το οποίο φρονώ πως θα πρέπει ν’ αρχίσουμε από τώρα να το μελετάμε. Η εικόνα της αέναης κίνησης, του «τσαπατσουλιού» και των πυκνών δραστηριοτήτων της παραλιακής, ειδικά το καλοκαίρι, δεν αρέσει σε κανένα φαντάζομαι.
Εύχομαι, τέλος, η «τεχνογνωσία» που αποκτήθηκε στο στήσιμο της όμορφης αναπαράστασης να χρησιμεύσει και στο μεγάλο σχέδιο της αναβίωσης του «Ποκινήματος».
Μπορούμε ενωμένοι κι εγώ είμαι στη διάθεση των πάντων.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Καλό Χειμώνα!
Γιώργος Κουλιανός
Εκπαιδευτικός-λογοτέχνης.