Αύριο Σάββατο 3 Αυγούστου, θα παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος για τον 18χρονο Σάββα Καρδούλια, ένα δράμα που δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια, δεν είναι δυνατόν να το περιγράψει κανείς, που ξεπερνά κάθε όριο λογικής και ανθρώπινης αντοχής, που καταλήγει σε ένα βουβό κλάμα από όλο το νησί, αλλά και σε ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ, που θα σημαδέψει για πάντα όλους και θα συνοδεύσει τη μνήμη του.
Στην εκκλησία του Αγίου Στεφάνου, που τόσο ήταν δεμένος ο Σάββας Αντρέας Καρδούλιας, στις 16:30 θα ψαλεί η εξόδιος ακολουθία και η σορός του παιδιού θα βρίσκεται στο Ναό από τις 11:00 το πρωί. Η οικογένεια επιθυμεί αντί λουλουδιών, ο καθένας να δίνει τον οβολό του, στο κυτίο που θα υπάρχει στην εκκλησία, για τις δύο μεγάλες αγάπες του Σάββα, τον Άγιο Στέφανο και τον Προσκοπισμό.
Ο χρόνος, αν και αμείλικτος όπως λένε, πάγωσε στο πρωινό της Πέμπτης της 1ης Αυγούστου 2024 για όλους , για την οικογένεια του αλλά και όλο το νησι.
Ένα νεαρό αγόρι, γεμάτο όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες, είχε ανοίξει τα τεράστια φτερά της νιότης, για να πετάξει προς το αύριο που του ανήκε, όμως ήταν τόσο μεγάλα τα φτερά του, τόσο δυνατά, που το πέταγμα του ξεπέρασε αυτόν τον μικρό κόσμο, ξεπέρασε τη μικρή καθημερινότητα, αυτά που οι γραφές καλούν εγκόσμια και πέταξε τόσο ψηλά, γεμάτος από τη λάμψη της νιότης του, έγινε αστερισμός, το άστρο της αυγής και ο Αποσπερίτης, που θα χαμόγελα κάθε πρωί και κάθε δειλινό στους αγαπημένους του, που θα στέλνει το φως του εδώ στα χαμηλά, στα ασήμαντα.
Έφυγε ο Σάββας, πέταξε, έγινε αιθέρας, καλοκαιρινή αύρα, Σιροκος, όπως τον φώναζαν στη δεύτερη του οικογένεια, τον Προσκοπισμό, αφήνοντας πίσω του τον ανείπωτο πόνο στους γονείς, τα αδέρφια του, τους φίλους του που τον λάτρευαν και δεν μπορούν να πιστέψουν πως ο Σάββας δεν θα είναι πια μαζί τους, στις παρέες, στις εξορμήσεις και τις δράσεις με τον προσκοπισμό και κάθε καθημερινή τους στιγμή πλέον θα έχει ένα μεγάλο κενό.
Ο Σάββας θα κινήσει αύριο για το ταξίδι, όμορφος, αγαπημένος από όλους και δεν χρειάζεται ο πατέρας του να ασημώσει για να καλοπιάσει τον βαρκάρη, αφού θα τον δεχτεί με στοργή και κατανόηση και θα τον σεβαστεί, γιατί θα ξέρει ότι είναι το παιδί του καθενός μας.
